Στὶς 5 Νοεμβρίου 1908, ὁ τριαντατριάχρονος τότε γερμανόφωνος ποιητὴς Rainer Maria Rilke συνέθεσε στὸ Παρίσι τὸ «Requiem γιὰ τὸν κόμη Wolf von Kalckreuth», ἕνα πεζοτράγουδο 156 στίχων μὲ χαρακτήρα παράκλησης γιὰ τὴν ἀνάπαυση τοῦ νέου εὐπατρίδη (1887-1906), ποιητοῦ καὶ μεταφραστοῦ ποίησης, ποὺ ἔδωσε τέλος στὴν ζωή του στὰ δεκαεννέα του χρόνια τὴν 9η.10.1906.
Τὸ κείμενο τοῦ «Requiem» εἶναι συντεταγμένο σὲ μία γλώσσα λιτή, μὲ ὑψηλὸ φρόνημα καὶ ἔκτακτη πυκνότητα, μιὰ γλώσσα πολυσήμαντη. Ἡ ἐλλειπτικότητα καὶ ἐλευθερία συνειρμῶν τοῦ λόγου αὐτοῦ (κατ᾿ ἐξοχὴν γνώρισμα τοῦ ποιητικοῦ λόγου, γενικότερα) ἐπιτρέπουν τὴν προσωπικὴ πρόσληψη καὶ ἑρμηνεία τῶν διανοημάτων ἀπὸ τὸν κάθε ἀναγνώστη.